وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از نامه های آن حضرت است
اِلى مُعاوِيَةَ
به معـاویه
فَسُبْحانَ اللّهِ! ما اَشَدَّ لُزُومَكَ لِلاَْهْواءِ الْمُبْتَدَعَةِ وَ الْحَيْرَةِ
سبحان اللّه! چه سخت دچار هواهای بدعت آمیزی، و گرفتار
الْمُتَّبَعَةِ، مَعَ تَضْييعِ الْحَقائِقِ، وَ اطِّراحِ الْوَثائِقِ الَّتى هِىَ لِلّهِ طِلْبَةٌ،
حیرانی متابعت شده، آن هم همراه ضایع کردن حقایق، و به کنار انداختن پیمانهایی که خداوند خواهان آنهاست،
وَ عَلى عِبادِهِ حُجَّةٌ! فَاَمّا اِكْثارُكَ الْحِجاجَ فى عُثْمانَ وَ قَتَلَتِهِ: فَاِنَّكَ
و بر بندگانش دلیل و حجّت است! اما بحثهای زیادت نسبت به عثمان و کشندگانش: تو وقتی
اِنَّما نَصَرْتَ عُثْمانَ حَيْثُ كانَ النَّصْرُ لَكَ، وَ خَذَلْتَهُ حَيْثُ كانَ
به یاری او برخاستی که سود آن یاری متوجه تو بود، و زمانی که یاریت برای او سودمند بود
النَّصْرُ لَهُ. وَالسَّلامُ.
به یاریش اقدام نکردی. والسلام.